آوه (Aave)، یک پروتکل مبتنی بر فضای مالی غیرمتمرکز (DeFi) است که به افراد اجازه میدهد رمزارزها و داراییهای دنیای واقعی (RWA) را بدون نیاز به نهادی متمرکز، وام دهند و یا وام بگیرند.
پروتکل مبتنی بر بستر دیفایِ آوه، یکی از بزرگترین بسترهای وامدهی رمزارزی است که ارزش بازار توکن بومی آن (AAVE)، از رقبای خود یعنی میکر (Maker) یا کامپوند (Compound) نیز بیشتر است.
آوه ابتدا به صورت مبتنی بر شبکه اتریوم ساخته شد و در آن بازه، تمام توکنهای پشتیبانی شده در آن (توکنهای مبتنی بر ERC20) برای پردازش تراکنشهای خود از بلاکچین اتریوم استفاده میکردند. اما این پلتفرم پس از مدتی به دیگر بلاکچینهای موجود، از جمله آوالانچ (Avalanche)، فانتوم (Fantom) و هارمونی (Harmony) نیز گسترش یافت.
پروتکل آوه از یک سازمان مستقل غیرمتمرکز یا DAO استفاده میکند و به این ترتیب، تعیین نحوه حاکمیت و اداره آن نیز توسط هولدرهای توکنهای AAVE صورت میگیرد که میتوانند به نسبت دارایی خود در این پلتفرم، در رأیگیریهای حاکمیتی آن شرکت نمایند.
وامددهی در آوه
دریافت وام در فضای مالی سنتی، ملزم به مراجعه به بانکها یا مؤسسات مالی دیگر و ارائه وثیقه در ازای دریافت وام است؛ به عنوان مثال، در صورتی که بخواهید وام خودرو دریافت کنید، حق خرید و یا سند خودرو به عنوان وثیقه نزد بانک باقی میماند و برای آزادسازی آن، شما باید مبلغ دریافتی را به صورت اقساط ماهیانه به علاوه سود بانکی، به بانک بپردازید.
اما در دیفای (DeFi) همه چیز متفاوت است. در این فضا بانکی وجود ندارد و در عوض، این قراردادهای هوشمند (کدهای کامپیوتری که تراکنشها را به صورت خودکار اجرا میکنند) هستند که انجام بیشتر فعالیتها را بر عهده دارند. فضای دیفای واسطهها را از معاملات داراییها، قراردادهای آتی (Futures Contracts) و حسابهای پسانداز (Saving Accounts) حذف میکند.
در عمل، این امر بدان معناست که شما میتوانید به جای مؤسسات مالی، از مردم و در قالب رمزارزها وام دریافت کنید. البته لازم به ذکر است که در این فضا نیز همچنان الزام به ارائه وثیقه وجود دارد و در سیستمهای دیفای که بدون استفاده از فیات فعالیت میکنند، این وثیقه باید در قالب توکنهای رمزارزی ارائه گردد.
علاوه بر این، با وجود آنکه که رمزارزها همچنان از بیثباتی بالای خود رنج میبرند، دریافت وام از بسیاری از پلتفرمهای دیفای به وثیقهگذاری مبالغی نامتناسب احتیاج دارند. بنابراین، برای دریافت یک وام رمزارزی ۵۰۰ دلاری در بستر آوه، باید مقداری بیش از این مبلغ را در قالب یک رمزارز متفاوت در این بستر وثیقهگذاری نمایید. در این صورت، اگر قیمت رمزارز به شدت کاهش یابد، مقدار وثیقه ارائه شده دیگر مبلغ وام دریافتی را پوشش نخواهد داد و حتی ممکن است این وثیقه لیکوئید شود (یعنی پروتکل، وثیقه را برای پوشش هزینه وام دریافتی مصادره میکند).
آوه در حال حاضر استخرهایی برای ۳۰ دارایی مبتنی بر اتریوم، از جمله استیبلکوینهای تتر (USDT)، دای (DAI)، یواسدیکوین (USDC) و دلار جمینی را شامل است. دیگر شبکههای پشتیبانی شده در این بستر نیز عبارتند از آوالانچ (Avalanche)، فانتوم (Fantom)، هارمونی (Harmony) و پالیگان (Polygon).
بستر آوه همچنین استخرهایی برای داراییهای دنیای واقعی، مانند املاک، فاکتورهای محمولهجات و پیشپرداختها را نیز برای کاربران خود فراهم کرده است. برای چنین استخرهایی، یک شرکت به نام سانتریفیوژ (Centrifuge) نیز در همکاری با آوه، به کسب و کارهای تأمینکننده آجر و ملات کمک میکند تا مراحل مختلف عملیات خود را توکنیزه کنند. پس از آن، سرمایهگذاران میتوانند این توکنها که رفتاری مشابه اوراق قرضه دارند را خریداری نموده (یا به عنوان وثیقه نگه دارند) و در ازای آن سود کسب نمایند. بنابراین، این داراییها میتوانند به عنوان وثیقه به منظور استقراض وجوه نقد توسط کسبوکارهای دنیای واقعی مورد استفاده قرار گیرند.
چرا وام رمزارزی دریافت کنیم؟
اگرچه اغلب، خرید یا فروش رمزارزها منطقیتر است، اما وام گرفتن آنها نیز در برخی شرایط میتواند بسیار مفید واقع شود. یکی از واضحترین کاربرد وامهای رمزارزی، دریافت مبالغی در راستای انجام معاملات آربیتراژ است. برای انجام آربیتراژ، میتوان یک توکن معین را در صرافیهای مختلف با نرخهای متفاوت معامله نمود و در راستای این امر، با خرید آن توکن در یک صرافی و فروش آن در یک صرافی دیگر، درآمد کسب نمود.
با این حال، از آنجایی که این تفاوت در قیمتها، با در نظر گرفتن کارمزد لازم جهت تراکنشها، بسیار اندک خواهند بود، برای کسب سود مناسب از طریق آربیتراژ باید مقادیر زیادی از رمزارز مورد معامله را در اختیار داشته باشید.
«وامهای فلش» در پلتفرم آوه به همین موضوع اختصاص داده شدهاند. آوه اولین پلتفرمی است که وامهایی را برای کاربران به ارمغان آورد که در آن میتوان مقادیری از رمزارزها را بدون ارائه وثیقه به صورت وام دریافت نمود، از آن برای خرید داراییهایی استفاده کرد، آن داراییها را فروخت و سپس در همان تراکنش، در عین دریافت سود شخصی، مبلغ اصلی را به بستر وامدهنده بازگرداند.
نحوه عملکرد استخرهای نقدینگی
در اولین روزهای شکلگیری فضای مالی غیرمتمرکز یا همان دیفای (DeFi)، اگر میخواستید دارایی معینی را به صورت وام دریافت کنید، شخصاً باید کسی را در پلتفرم پیدا میکردید که مایل باشد با قیمت و شرایطی توافقی، آن را به شما قرض دهد. اما از آن زمان تا کنون همه چیز به نوعی تکامل یافته است.
آوه به جای استفاده از فرآیند وامدهی همتابههمتا (Peer to Peer)، نوعی الگوریتم وامدهی جدید به صورت «استخربههمتا» (Pool to Peer) را فراهم آورده است.
در این فرآیند، برخی کاربران داراییهای دیجیتالی خود را در «استخرهای نقدینگی» واریز و سپردهگذاری میکنند و پروتکل از این وجوه به عنوان داراییهای قابل وامدهی به کسانی که به دنبال اخذ وام رمزارزی هستند، ارائه میدهد. هر کس که توکنهای خود را در یک استخر سپردهگذاری کند، از این طریق «نقدینگی» استخر را تأمین نموده و در ازای این عمل توکنهای جدیدی را با عنوان «aTokens» دریافت میکند («a» مخففی از نام «Aave» است). به این ترتیب، در صورتی که به عنوان مثال، مقادیری توکن DAI را به یک استخر نقدینگی واریز کنید، در ازای آن aDAI دریافت خواهید کرد.
در اینجا لازم به ذکر است، کاربرانی که در ازای تأمین نقدینگی، aTokenهایی را دریافت میکنند، میتوانند علاوه بر کسب سود از طریق aTokenهای خود، از وامهای فلش در این پلتفرم نیز بهرهمند شوند. همچنین، اگر فردی توکنهای خود را به استخری واریز کند که نقدینگی مازاد زیادی دارد، درآمد چندانی نیز کسب نخواهد کرد، اما اگر توکنهایی که پروتکل بیشتر به آنها نیاز دارد به بستر واریز شوند، سود بیشتری نیز از این سپردهگذاری حاصل خواهد گردید.
همین امر در مورد وامگیرندگان نیز صدق میکند؛ در بستر آوه، نرخ بهره هر وام، بسته به توکنی که به عنوان وام دریافت میشود، متفاوت خواهد بود.
در ماه مارس سال ۲۰۲۲، بستر آوه نسخه سوم پروتکل خود را نیز راهاندازی کرد که یک ویژگی منحصربهفرد به نام «پورتال» (Portal) شامل بود. پورتال به آوه اجازه میدهد تا در تمام بلاکچینها به صورت یکپارچه فعالیت کند. این بدان معناست که با استفاده از آوه، اکنون میتوان در پروتکلهای وامدهی شبکههایی مانند سولانا (Solana) یا آوالانچ (Avalanche) نیز شرکت نمود.
چرا همگان از خدمات وامدهی آوه استفاده نمیکنند؟
دلیل اول آن است که برای شروع استفاده از پلتفرمهایی مانند آوه، باید داراییهای خود را به بستر آوه منتقل نمود و نمیتوان هیچ رمزارزی را در همین پلتفرم و با استفاده از کارتهای اعتباری یا عابربانک خریداری کرد. همین امر نیز با توجه به با بالا بودن کارمزدهای تراکنشها در شبکه اتریوم، بسیاری از افراد را از ارسال مبالغ اندک به این بستر منصرف میکند.
دلیل دیگر آن است که نوعی ریسک در فرآیندهای وامدهی بستر آوه وجود دارد و لیکوئید شدنها نیز بخش مهمی از نحوه مدیریت بدهیها توسط آوه و حصول اطمینان از آنند که مردم همچنان بتوانند وام دریافت کنند. اگر پس از لیکوئید شدن وجوه وثیقهگذاری شده، همچنان نقدینگی کافی در بستر وجود نداشته باشد، آوه نوعی برنامه محافظتی را به کاربران ارائه میدهد که به عنوان یک مدول امنیتی در این بستر شناخته میشود. این مدول از استخری تشکیل شده که برخی از دیگر کاربران در آن توکنهای AAVE خود را سپردهگذاری کردهاند. به این ترتیب، در صورت آرام بودن شرایط، این تأمینکنندگان، مقادیر AAVE بیشتری را به عنوان غرامت دریافت میکنند و اگر سیستم به تزریق سرمایه احتیاج داشته باشد، همین توکنهای AAVE را نقد میکند.
کاربردهای توکن آوه
توکنهای AAVE برای کنترل پروتکل آوه مورد استفاده قرار میگیرند. هولدرهای این توکنها میتوانند در رأیگیریهای مربوط به جهت و نحوه مدیریت پروتکل و سرمایههای موجود در آوه شرکت کنند. همچنین در این بستر، هر توکن AAVE برابر با یک رأی است.
کاربران همچنین میتوانند توکنهای AAVE را به عنوان وثیقه ارسال کنند و در ازای آن، گستره محدودیتهای مربوط به مقادیر وام دریافتی خود را افزایش دهند. از سوی دیگر، کسانی که توکنهای AAVE را به عنوان وام دریافت میکنند نیز میتوانند کارمزدهای مربوط به وامها را دور بزنند و یا با وثیقهگذاری AAVE، از تخفیفهایی در کارمزدهای مربوط به دیگر وامهای دریافتی خود برخوردار شوند.
علاوه بر این، از آنجا که توکن AAVE به پروتکل مبتنی بر دیفای آوه وابسته است، به عنوان یکی از بزرگترین کوینهای حوزه دیفای از نظر ارزش بازار نیز شناخته میشود.
برای معامله یا خرید توکن AAVE، به راحتی میتوانید از طریق صرافی چنج کن، با قیمتی مناسب به این توکن دسترسی داشته باشید.